گزارش موردی تأثیر تحریکات حسی در کاهش رفتار بیش فعالانه و افزایش توجه و تمرکز کودک اوتستیک

زمینه و هدف: اوتیسم اختلال رشد ذهنی پیچیده ای می باشد که به نظر می رسد یک اختلال در سیستم عصبی باعث عدم عملکرد صحیح مغز می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تحریکات حسی مختلف در کاهش رفتار بیش فعالانه و افزایش توجه و تمرکز کودک اوتستیک نسبت به تحریکات محیطی بود که به صورت موردی انجام گرفته است. مواد و روش ها: آزمودنی یک پسر 10 ساله با سن عقلی 4 سال بود که با تشخیص اوتیسم و با رفتارهای بیش فعالانه به کلینیک گفتاردرمانی مراجعه نموده بود. دوره آزمایشی شامل انجام تمرینات مختلف به روش درک مجموعه حواس بود که طی 60 جلسه توسط آسیب شناس گفتار و زبان انجام شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که تحریکات حسی مختلف می تواند در کاهش رفتار بیش فعالانه و افزایش توجه و تمرکز کودک اوتستیک نسبت به تحریکات محیطی تأثیر داشته باشد. نتیجه گیری نتایج حاکی از این است که گنجاندن برنامه های تحریک حسی به صورت منظم و مداوم در جلسات درمانی کودکان مبتلا به اوتیسم می تواند نتایجی قابل توجهی جهت رفع مشکلات توجه، تمرکز و ارتباطی آنان به همراه داشته باشد.